Ons sportjaar 2021 eindigt helaas toch weer in mineur omdat we op de valreep opnieuw geconfronteerd zijn met vergaande beperkingen voor onze mooie sport.

Met wederom een lockdown voelt het alsof we nog weinig zijn opgeschoten in een jaar tijd. Juist nu we het feest van het licht vieren is het soms moeilijk om het licht aan het eind van de tunnel te blijven zien.

Toch ben ik ervan overtuigd dat we ook deze donkere periode weer goed zullen doorstaan. Alle voorgaande beperkingen hebben ons immers niet weerhouden om elkaar steeds weer te vinden en om samen de mogelijkheden die er nog wel zijn te benutten.

Dit is voor al die kleine puntjes licht. Individueel schijnen ze niet fel. Maar als je goed kijkt vormen ze een slinger.

Marijn de Vries

Afgelopen week las ik in een column van journalist en voormalig profwielrenner Marijn de Vries de volgende mooie woorden over vrijwilligers in de sport:

Dit is voor al die mensen die tegen de verdrukking in kijken naar wat nog wél kan, al is het mager. Te mager, zeker voor de kinderen en jongeren in ons land.

Dit is voor al die kleine puntjes licht. Individueel schijnen ze niet fel. Maar als je goed kijkt vormen ze een slinger. Blijf kijken, turen, tot je ogen ervan tranen. Tot de lichtjes uitwaaieren op je netvlies en de schittering heel je blikveld vult. Daar zit de hoop, verstopt in zoutig vocht.

Laten we ook in 2022 blijven focussen op de lichtpuntjes in ons bestaan. Duisternis kan het licht niet doen verdwijnen maar het licht kan de duisternis wel doen verdwijnen.

Namens het bestuur wil ik al onze lichtpuntjes enorm bedanken voor hun flexibiliteit en inzet het afgelopen jaar. We wensen jullie hele fijne feestdagen en een fantastisch 2022. Ik hoop jullie in januari weer te zien op onze mooie club.

Tonny Verwoert